Παλμικό οξύμετρο

Παλμικό οξύμετρο είναι μια ιατρική συσκευή που επιτρέπει την παρακολούθηση της οξυγόνωσης της αιμοσφαιρίνης του ασθενούς με μη επεμβατική μέθοδο.

Ένα παλμικό οξύμετρο χρησιμοποιεί έναν αισθητήρα ο οποίος ρίχνει φως σε δύο μήκη κύματος κόκκινο και υπέρυθρο σε μέρους του σώματος που είναι σχετικά «διαφανές» και έχει καλή αρτηριακή παλμική ροή του αίματος (π.χ. δάχτυλο, λοβό του αυτιού). Το ποσοστό του κορεσμού οξυγόνου υπολογίζεται και αναφέρεται ως το ποσοστό % SpO2.

Η παλμική οξυμετρία αναπτύχθηκε το 1972, από τους Takuo Aoyagi και Michio Kishi, bioengineers, της Nihon Kohden χρησιμοποιώντας το κόκκινο υπέρυθρο φως στο σημείο μέτρησης.

Το 1981 η παλμική οξυμετρία βγαίνει στο εμπόριο βρίσκοντας τη θέση της στην αναπνευστική φροντίδα αφού χρησιμοποιήθηκε στα χειρουργεία για την παρακολούθηση των επιπέδων του οξυγόνου στο χρήστη.

Πριν από την εφαρμογή της τεχνολογίας της οξυμετρίας, η μέτρηση της οξυγόνωσης του ασθενούς μπορούσε να καθοριστεί μόνο επεμβατικά από τα αέρια αρτηριακού αίματος.

Με την εισαγωγή της οξυμετρίας, μια μη επεμβατική, συνεχής μέτρηση της οξυγόνωσης του ασθενούς είναι δυνατή. Έφερε επανάσταση στην πρακτική της αναισθησίας και βελτίωσε σημαντικά την ασφάλεια των ασθενών.

Από το χειρουργείο, η χρήση της οξυμετρίας γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλο το νοσοκομείο, πρώτα στην αίθουσα της ανάνηψης, και στη συνέχεια σε διάφορες μονάδες εντατικής θεραπείας. Η παλμική οξυμετρία είχε ιδιαίτερη αξία στη νεογνική μονάδα, όπου οι ασθενείς δεν εξελίσονται καλά με ανεπαρκή οξυγόνωση. Επιπλέον, η λήψη αερίων αρτηριακού αίματος από ασθενή νεογνά ασθενή είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Το 2009, το πρώτο παλμικό οξύμετρο δακτύλου με δυνατότητα Bluetooth στον κόσμο δημιουργήθηκε από την Nonin Medical, επιτρέποντας στους γιατρούς να παρακολουθούν εξ αποστάσεως τους παλμούς των ασθενών και τα επίπεδα κορεσμού του οξυγόνου. Επίσης, επιτρέπει στους ασθενείς να παρακολουθούν την υγεία τους μέσω των online εγγραφών συμβάλοντας έτσι στην εξέλιξη της τηλειατρικής.

Τα αποδεκτά φυσιολογικά όρια είναι 95 με 99 %.

Η παλμική οξυμετρία είναι μία ιδιαίτερα βολική μη επεμβατική μέθοδος μέτρησης. Χρησιμοποιεί ένα ζευγάρι μικρών διόδων εκπομπής φωτός (LED) που εκπέμπουν μια δίοδο φωτός διαμέσου του σώματος του ασθενούς. 

Ένα παλμικό οξύμετρο είναι μια ιατρική συσκευή που ελέγχει έμμεσα τον κορεσμό οξυγόνου του αίματος του ασθενούς (σε αντιδιαστολή με τη μέτρηση κορεσμού οξυγόνου άμεσα, μέσω ενός δείγματος αίματος) και μεταβολές του όγκου του αίματος στο δέρμα, δημιουργώντας ένα γράφημα καμπύλης pleth.

Οι περισσότερες οθόνες εμφανίζουν επίσης τον καρδιακό ρυθμό.

Ένα παλμικό οξύμετρο είναι χρήσιμο σε οποιοδήποτε περιβάλλον όπου η οξυγόνωση του ασθενούς είναι ασταθής. Η αξιολόγηση της ανάγκης του ασθενούς για το οξυγόνο είναι το πιο ουσιαστικό στοιχείο για τη ζωή. Η ανθρώπινη ζωή δεν ευδοκιμεί στην απουσία οξυγόνου. Παρά το γεγονός ότι ένα παλμικό οξύμετρο χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση της οξυγόνωσης, δεν μπορεί να προσδιορίσει το μεταβολισμό του οξυγόνου, ή την ποσότητα του οξυγόνου που χρησιμοποιείται από έναν ασθενή. Για το σκοπό αυτό, είναι αναγκαία η μέτρηση του διοξειδίου του άνθρακα (CO 2). Ωστόσο, η χρήση ενός παλμικού οξυμέτρου για την ανίχνευση υποαερισμού μειώνεται με τη χρήση του συμπληρωματικού οξυγόνου.

Λόγω της απλότητας και της ταχύτητας τους, τα οξύμετρα είναι κρίσιμης σημασίας στην ιατρική έκτακτης ανάγκης και είναι επίσης πολύ χρήσιμα για τους ασθενείς με αναπνευστικά ή καρδιακά προβλήματα, ειδικά ΧΑΠ, ή για τη διάγνωση ορισμένων διαταραχών του ύπνου, όπως άπνοια και υπόπνοιας. Η λειτουργεία τους με φορητή μπαταρία είναι χρήσιμη για πιλότους που εργάζονται σε αεροσκάφοι υπό πίεση, πάνω από 10.000 πόδια όπου συμπληρωματικό οξυγόνο απαιτείται. Τα φορητά οξύμετρα είναι επίσης χρήσιμα για τους ορειβάτες και τους αθλητές των οποίων τα επίπεδα οξυγόνου μπορεί να μειωθούν σε μεγάλο υψόμετρο ή με την άσκηση.

Η παλμική οξυμετρία μετρά μόνο την οξυγόνωση όχι τον εξαερισμό και δεν είναι μια πλήρης μέτρηση της αναπνευστικής συγκέντρωσης . Δεν αποτελεί υποκατάστατο για αέρια αίματος που ελέγχονται στο εργαστήριο, διότι δεν παρέχει καμία ένδειξη του ελλείμματος βάσης, των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα, του pH του αίματος ή της συγκέντροσης HCO3.

SpO2 άνω του 95% θεωρείται γενικά ότι είναι φυσιολογικό.

SpO2 92% ή λιγότερο υποδειλώνει υποξαιμία.